Steinway & Sons O-180 vleugel (1978)

Een geheel originele Steinway & Sons O-180 vleugel. Deze vleugel is in technisch goede conditie. De buitenkant heeft wat gebruikssporen.

Heinrich Engelhard Steinweg, de grondlegger van Steinway & Sons, werd op 17/02/1797 geboren in Wolfshagen im Harz, nu Langelsheim, Laag Saksen (Duitsland) en overleed op 07/02/1871 in New York (VS). Aanvankelijk vestigde hij zich in Seesen als meubel- en instrumentenmaker. Hij had een akelige jeugd achter de rug. De legers van Napoleon lieten destijds in Duitsland een spoor van vernieling achter. Het huis van de Steinweg’s brandde af en meerdere broers van Heinrich kwamen daarbij om het leven. Als gevolg van een ongeluk verloor hij later ook zijn vader en overige broers waardoor hij, als enige overlevende, op 15-jarige leeftijd al wees was.

H.E. Steinweg bouwde omstreeks 1825 zijn eerste tafelpiano en in 1850 emigreerde hij met zijn gezin, m.u.v. zijn oudste zoon C.F. Theodor Steinweg (1825-1889), naar Amerika. C.F. Theodor Steinweg zette het bedrijf van zijn vader voort.

Na een gewenningsperiode in Amerika richtte Henry Steinway (H.E. Steinweg) in 1853 samen met zijn zoons Henry jr. (Heinrich, 1831-1865) en Charles (Karl, 1829-1865) Steinway & Sons op. William (Wilhelm, 1835-1896) en Albert (1840-1877) kwamen er later ook bij.
Door de Amerikaanse Burgeroorlog (1861 tot 1865) werd de Steinway Hall (centrum voor kunst en cultuur) pas in 1866 geopend. De piano-verkoop trok daarna behoorlijk aan, mede omdat alle concertgangers eerst door de winkel moesten lopen voordat zij de concertzaal betraden. Steinway Hall moest in 1890 sluiten, omdat de functie als centrum voor kunst en cultuur werd overgenomen door Carnegie Hall.

Veel belangrijke technische ideeën van Steinway zijn voortgekomen uit het intensieve contact tussen C.F. Theodor Steinweg (Duitsland) en Henry (jr) Steinway (Amerika). In 1857 werd aan Steinway & Sons het eerste patent verleend en sindsdien zouden er nog meer dan 125 volgen, waaronder het in vleugels toegepaste kruissnarige systeem (1859), het steviger gietijzeren raam en de duplex scale (1872), waarbij het klinkende gedeelte van de snaar aangevuld wordt met het (uniek meeklinkende) stuk van de snaar tussen de brug en de aanhechtpinnen.
Dit zorgt voor een rijkere boventoonverhouding in de klank.
In 1865 overleden Henry jr. en Charles, waarna C.F. Theodor Steinweg (techniek) zijn bedrijf in Duitsland opgaf om zijn vader (H.E. Steinweg / Henry Steinway sr.), William (commercie) en Albert te helpen.

In 1880 begonnen Theodore en William in Hamburg een nieuwe Steinway fabriek op te bouwen in een gehuurd pand. Enige jaren later ging men verder in een eigen fabrieks- gebouw dat spoedig werd uitgebreid met meerdere filialen. In 1889 overleed Theodore in Braunschweig.

Tot aan de beurskrach van 1929 ging het goed met Steinway, maar daarna stortte de verkoop ineen. In de tweede helft van der dertiger jaren ging Steinway kleinere instrumenten produceren, waarna het weer iets beter ging.
In 1941 werd de fabriek in Hamburg, als vijandelijk object, in beslag genomen waarna het haar steentje moest bijdragen aan de oorlogsindustrie. In 1943 brandde de fabriek als gevolg van een bombardement volledig af. Na 1948 kwam de productie in Hamburg weer op gang, maar in New York bleef het moeilijk gaan.


In 1972 werd het (tot dan toe) familiebedrijf verkocht aan CBS-Columbia, die het in 1985 weer verkoopt aan een investeerdersgroep uit Boston die daarna ‘Steinway Musical Properties’ opricht.
Dit wordt in 1995 aan Conn-Selmer verkocht; hij verandert de naam in ‘’Steinway Musical Instruments’. Vanaf 1996 staat het bedrijf onder de naam LVB (Ludwig van Beethoven) op de beurs van New York genoteerd. Op 18 september 2013 werd LVB overgenomen door hedgefonds Paulson & Company waarna het weer van de beurs is gehaald.